Carrantuohill – najwyższy szczyt w Irlandii

Przy odrobinie pogodowego szczęścia (słowo jest jak najbardziej właściwe w przypadku Irlandii) można patrzeć na Zieloną Wyspę z góry (z ok. 1040 n.p.m). Carrantuohill chociaż niewysoki potrafi dać w kość. Szczególnie w środkowej części trasy, gdzie znajduje się żleb. Płynący tamtędy strumień, nachylenie stoku oraz opady mogą sprawić, że wejście na szczyt jest bardzo trudne. Skałki pod nogami potrafią się obsunąć, a but ślizgać po mokrych kamieniach. Jak każda góra tak i ta zabrała kilka dusz, więc warto uważać.

Niestety, pomimo wysiłku włożonego w zdobycie wierzchołka nie możemy oczekiwać splendoru porównywalnego do tego jaki spływa chociażby na alpinistów wchodzących na K2. Żadna irlandzka gazeta nie napisała o moim środowym wyczynie.

Anegdota. Znajomy opowiedział mi taką o to historię. Wczesną wiosną on i jego koledzy postanowili zrobić to samo co ja (trzymając się chronologii to ja zrobiłem to samo co oni – mniejsza z tym). Pogoda była kiepska, więc byli sami na szlaku. Po przejściu przez wspomniany żleb, postanowili chwilę odpocząć. Jeden z nich zobaczył w oddali dziecięcy wózek. Wydało im się to dziwne, że komuś chciało się taszczyć tak mało praktyczny w górach sprzęt. Gdy podeszli i zajrzeli do środka zobaczyli leżącą w nim lalkę umorusaną błotem z wydłubanymi oczami. Dodając do tego wydarzenia deszcz, gęste mgły i świszczący wiatr, jaki miał miejsce tego dnia, mamy scenę z dobrego horroru.

Zatem, góra przyciąga różnej maści osobowości. Część z nic ma jak widać poczucie humoru.. Zdarzają się również kretyni. Jak chociażby CI, którzy w listopadzie 2014 roku obcięli krzyż stojący na szczycie od 1976 roku. KROPKA.

Więcje zdjęć na: https://www.facebook.com/KiryluckiBlog